Şiddetli geçimsizlik yaşadığı eşinden 2004 yılında boşanan Ö.B., çocukları M.B. ve M.B.B.'nin velâyetlerini aldı. Çocukların annesi E.Ç., Aile Mahkemesi'ne velâyetin değiştirilmesi davası açtı. Mahkeme, 2007 yılında açıkladığı kararla çocukların velâyetini anne E.Ç.'ye verdi. Karara öfkelenen baba Ö.B., iki çocuğu için nesebin reddi davası açtı. Yapılan araştırma sonucu mahkeme iki çocuğun biyolojik babasının A.K. olduğuna hükmetti.
Çılgına dönen Ö.B., bu kez 'evlat' bilerek yıllardır bakımlarını üstlendiği çocuklar için yaptığı masrafların tahsili için mahkemenin kapısını çaldı. Davacı Ö.B., hem manevi hem de maddi tazminat talebinde bulundu. 2. Asliye Hukuk Mahkemesi, dâvâlı kadın E.Ç.'nin davacı ile evlenmeden önce de diğer davalı A.K. ile ilişkisini sürdürdüğünü dikkat çekerek A.K. ve E.Ç.'yi manevi tazminat ödemeye mahkum etti. Ancak maddi tazlinat talebi reddedildi.
YARGITAY TAZMİNATA MAHKUM ETTİ
Yargıtay 4. Hukuk Dairesi, davacının çocuklar için yaptığı masrafların biyolojik babası olan davalılardan A.K.'den tazminini isteyebileceğine hükmetti. Kararın bozulması sonrasında ise 2. Asliye Hukuk Mahkemesi ilk kararında direndi. Devreye giren Yargıtay Hukuk Genel Kurulu ise davacı babanın masrafları biyolojik babadan tanzim edilebileceğine karar verdi. Kararda, "Önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu sebeple direnme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir" ifadeleri yer aldı. (Sabah)