Hastane odasından bir fotoğraf paylaşan Sarıkaya altına şu notu düştü:
“Bunu buraya koymak istedim, çünkü hatırlamak istedim. İçinde olduğum bu yeni dünyanın bana yaşattığı her şey, iyi veya kötü tecrübe benim için… Son üç oyundur serumlarla ayakta zor duruyor, bazen kaldırabileceğimden fazla stres ve gerginlik yaşıyorum. Kolay değil yıllardır içinde bulunduğum televizyon, sinema oyunculuğundan çok farklı bir şey bu sahne. Alıştığımın çok dışında bir tempo. Sahnenin başka kuralları var. Bir gün kalkıyorsun sesim tamamen gitmiş mesala. "Hastayım, gelemiyorum "diyemiyorsun… " Hasta nasıl olabilirsin ya,nasıl dikkat etmezsin kendine,ilk defa çıktığın nasıl da belli işte" diye kızıyorsun bir de üstelik" Sahneye çıkamamak korkutmaya başlıyor seni. (Bir de tiz notalara çıkamamak) Kendini daha çok dinlemeye, kendine daha iyi bakmaya başlıyorsun...
Hayatımda ilk defa bu kadar zorlanıyorum ama garip bir keyifte var işin içinde... Adrenalin... Her meslek zor elbette ama sahneye çıkmak, her seferinde yeni, organik, canlı bir performans ortaya koymak ne zormuş arkadaş... Bilmezdim bir gün bu kadar severek yapacağımı... Tüm sahneye gönül vermiş ustalara, arkadaşlarıma selam olsun... O "sahne tozu" damarlarıma girdi bir kere...